Van Lijiang naar Shangri-la
Dag allemaal in Belgie,
We hebben voor dit traject en het volgende de foto`s reeds op de side geplaatst. Het verhaal volgt kortelings. Foto`s plaatsen vraagt veel tijd. Over de kwaliteit van de foto`s zijn we niet helemaal tevreden. We hebben veel regen en bewolkte dagen gehad. Ook de kwaliteit van een digitale camera bij dergelijke omstandigheden is een stuk minder dan een reflex-camera.
Lijiang bestaat uit een oude en een nieuwe stad. Langs de kronkelige, op en neer gaande straatjes, van de oude stad staan eeuwenoude huizen. Ze zijn vooral uit hout opgetrokken en meestal goed gerestaureert. Probleem is dat ook Lijiang enorm toeristische is, alle gelijkvloers-plaatsen zijn winkeltjes, eethuisjes, geusthouses, cafes e.d. Ze zijn allemaal versiert met chinese lampions en kleurrijke reklameborden. Daardoor ziet men de originele gebouwen bijna niet meer.Door deze straatjes lopen vele bergstroompjes met helder water van de nabij gelegen bergen. De straten en de oevers zijn uitbundig versiert met bloemen, vooral chrysanten. Er wonen ook hier veel minderheden, velen dragen nog hun traditionele kleederdracht. In tegenstelling met de dorpen en de stadsrand is hier alles vrij netjes. Alles is verkeersvrij. Dit alles zorgt voor een kleurrijk geheel.
Op dag october zijn we vanuit Lijiang met de fiets vertrokken. We rijden door een landlijk gebied, op en neer zoals steeds. We passeren verschillend Naxi dorpen, vooral de vrouwen dragen er prachtige klederen. Hier wordt vooral fruit geteeld, kilometersver verkoopt men allerhande fruit langs de weg, veel te veel om iets verkocht te krijgen, maar dat hebben we ons al dikwijls afgevraagd. Na een flinke klim krijgen we hoog boven de Jantze een prachtig panorama te zien, om vervolgens ca10km af te dalen tot bij de rivier, die hier 100 a 200m breed is. We volgen de rivier tot Qiaotau. Bij dit armzalig dorp begint de gorge van de Jangtze. Dit ie een van de bekendste canions van de wereld. Over een afstand van ruim 20 km wringt de stroom zicht tussen steile rots- en bergwanden die tot ca. 6000m hoog zijn. Op zijn smalst is ze maar 8m breed. Van hieruit willen we 2 dingen doen. Met de feits naar Shangri-la rijden op 3300m hoogte en een wandeling maken op de bergflanken hoog boven de rivier. s`Morgens regent het weer, dus de beslissing is vlug genomen, wandelen bij regen is te gevaarlijk. Om 9u ziet het weer er iets beter uit en besluiten om met de fiets te vertrekken. We doen dit traject in 2 dagen, eerst tot de hoogvlakte van Zhongdian. Zo`n 60 km ver waarvan 50km klimmen. Het weer zit niet mee en we rijden de hele dag in de regen. De bergwande zijn steil hier en regelmatig zijn er grondverschuivingen, gelukkig maar kleine. Een bulldozer ruimt ze onmiddelijk op. Zelf heb ik meer schrik voor de rotsblokken die soms naar beneden rollen. Van de omgeving zien we weinig, normaal zouden we hoge beneeuwde bergtoppen moeten zien, helaas. We hopen op de terugweg. Doorweekt en bijna onderkoelt vinden we vlug een hotel in een dorp op de hoogvlakte. EEn warme douche, een extra straalkacheltje en verwarmde matras doen wonderen. Van zowat halverwege de beklimming werd de bevolking Tibetaans en zien veel jaks langs en op de straat. Het is een zeer armzalig dorpje maar de mensen zijn zeer vriendelijk. De volgende dag maken we de 34 km tot Shangri-la af, weer in de regen.
Groetjes en tot volgende berichten.
Agnes en Gilbert
