Van Vientiane naar grens van Thailand

Dag allemaal in het winterse Belgie.

Op het TV nieuws hebben we de harde winter die jullie beleven kunnen volgen. Hier genieten we al weken van een heerlijk zomers weertje.

Vanuit Vientiane zijn we per fiets terug noordwaards getrokken, bestemming Luang Prabang. Dit is de oude hoofdstad van Laos en de stad met de meeste culturele uitstraling van dit land.

Het begint vrij vlak,  maar de tweede dag wordt het al flink klimmen. In Vang Vieng blijven we een dagje hangen. Dit is het centrum van Laos voor out-door sporten, raften , kanovaren, tuben (in autoband de rivier afdrijven), rotsklimmen e.d. Vooral dingen voor avontuurlijke jonge mensen. Wij zijn, met de hulp van een gids, de natuur ingetrokken. Een soort trekking door de velden en een stukje jungle, best de moeite.

In Hin Nyon Kang verblijven we in een vakantie-resort bij een hot-spring. Daar ontmoeten we een jong zwitsers stel en een australisch koppel met hun zoon, allen met de fiets op pad. De volgende dagen treffen we mekaar regelmatig.

De laatste 2 dagen voor Luang Prabang zijn echt zwaar fietsen, hellingen van 20 km die regelmatig 8 tot 10% stijgen. Ter compensatie, de omgeving is buitengewoon prachtig, we fietsen door een bijna ongerept tropisch berglandschap. Met slechts enkele kleine (arme) nederzettingen, het overnachten is meestal basic. De afdaling naar Luang Prabang is een waar genot!

In dit stadje, met veel toeristen van over heel de wereld, heeft veel bezienswaardigheden. Vooral zeer veel oude tempels en een oud koninklijk paleis dat nu een waardevol museum is. Er heerst een zeer ontspannen sfeer. Zijn ligging tegen de Mekong en de mooie natuur in de omgeving dragen daartoe bij. Het is tevens het uitgangspunt om het afgelegen bergachtige noorden van het land te bereiken. De laatste avond in Luang Prabang vierden we een sobere kerst (toerista).

Van Luang Prabang naar de grens met Thailand doen we met een tweedaagse boottocht over de Mekong. Dit gebeurd met een lange, smalle boot (35 x 3m) uitgerust met een zware vrachtwagenmotor. Men noemt ze slow-boots, maar ze varen toch behoorlijk snel. Men kan ook deze tocht in 1 dag met een speedboot doen. Maar dit schijnt niet zonder gevaar te zijn omdat deze boten soms tegen drijvende boomstammen of rotsen die net onder het water zitten botsen. Het vraagt veel stuurmanskunst want de Mekong is bezaaid met grote en kleine rotsblokken, al of niet zichtbaar. Ook zijn er stroomversnellingen en draaikolken. Het water lijkt wel aan de kook te zijn. In de boot kan men dit vergelijken met turbulenties in een vliegtuig. De omgeving van de rivier is puur natuur. De bergachtige oevers zijn bedekt met bossen en jungle, puur oerwoud. Er zijn maar enkele kleinere dorpjes verscholen in het groen. Regelmatig zien we in het water mensen aan de slag met zeven, we denken dat het goudzoekers zijn. De rivier is nog bijna volledig in zijn natuurlijke staat.

Als we in het grensdorp Huay Xai aankomen is het reeds te laat om de grens over te steken. Na een extra overnachting in dit afgelegen dorpje kunnen we morgen de rivier en de grens naar Thailand oversteken. Daarover vertellen we meer in ons Thailandverhaal.

De groeten van Agnes en Gilbert