Van Hanoi naar Vientiane

Na een lastige busreis van Hanoi naar Vinh ( 7 uur onderweg voor 300km) zijn we vanaf deze stad naar Laos gefietst. De busreis ging over de M1, die Hanoi met Saigon verbind. Het is geen echte autostrade, gaat door alle dorpen, zit vol met alle mogelijke voertuigen en loslopend vee. Alhoewel de bussen iedereen en overal voorbijsteken, in onze ogen soms erg roekeloos, gaat het maar niet vooruit. Daarbovenop moet men gans de tijd een oorverdovend getoeter aanhoren.                       We hebben ook 20 km over deze M1 gefietst en dan een rustige weg richting Laos genomen, langs rijstvelden, groene bossen en dorpjes. Maar met flink wat klimwerk. we hebben overnacht in Huong Son, een dorp van niets, maar met de beste computer tot nu toe. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. De volgende dag klimmen we naar ca 1000m hoogte op de grens, waar we een visum voor Laos bekomen. De omgeving is groen en tropisch, met enkele kleine bergdorpen. Arm, rommelig maar erg pitoresk. Voor de zoveelste keer krijgen we op het einde van de beklimming regen en mist te verwerken.                                                                                                                                 

Het stuk van de grens tot de Mecong is een van de mooiste tot nu toe. Steile bergen en karstrotsen, weelderige gegroeiing, goede asfaltwegen en een heerlijk zomerweertje. Laos is dun bevolkt en we komen enkel kleine dorpjes tegen. Wel is er veel armoede, sommigen wonen nog in echte hutten, maar er worden ook al veel nieuwe huizen gebouwd. De bevolking is iets minder uitbundig dan in Vietnam, maar vooral de kinderen roepen Sabaidee wat wij met hetzelfde beantwoorden. We hadden gehoopt om onderweg een trekking van 2 dagen te maken, maar het is bij een halve dag gebleven. Toch gaf dit ons een goede indruk van een dergelijk woud.

Daarna volgen we, op enige afstand de Mekong. Het is hier plat en nogal wat vrachtverkeer. Dit is een van de weinige verbindingswegen met de zee vanuit Laos. Het is er gemakkelijk fietsen, maar het landschap is nogal saai. Dichter bij Vientiane kunnen we dichter bij de rivier fietsen. Het is hier al een brede (ca 1km) , trage stroom maar er zijn ook stroomversnellingen.

De temperaturen lopen, vooral in de namiddag, hoog op. Als we even stoppen druipt het zweet eraf. Als we de vrijheidsbrug, de verbinding tussen Laos en Thailand,  bereiken wordt het drukker. We zien hier ook veel nieuwe moderne bedrijven. De behuizing is ook duidelijk beter geworden. Ondanks dat Laos een vrij arm land is, zijn er toch veel, vooral nieuwe en grote 4x4 pick-ups en jeeps te zien. Ook de vrachtwagens zijn groot en nieuw, vooral koreaanse, chineese en japaneese merken. Men kan vaststellen dat deze regio een snelle vooruitgang boekt.

De vlag van Laos en de vlag met hamer en sikkel zijn alom aanwezig. Op TV ziet men enige propaganda rond personen, maar op straat merkt men weinig dit in tegenstelling met Vietnam.

De markten in de dorpen en steden blijft een kleurrijk en exotisch spektakel. Men eet hier werkelijk alles op. Het aanbod van groenten en fruit is immens.

Vientiane, met ruim 200 000 inwoners, is een rustige mooie stad. Wel met erg veel westerse toeristen. De stad lijkt ook meer westers dan de steden in China en Vietnam. Er is ook zeer weinig hoogbouw. Op de wegen is het druk, maar goed doenbaar. En er wordt niet getoeterd (oef). In de stad zijn er tientallen kleurrijke wats (tempels), sommige zijn zeer mooi, soms geven ze nogal een kitcherig indruk. In Laos heeft elk dorp minstens een wat.

Vientiane is echt een stad om even te bekomen, zonder veel druk om dit of dat te moeten bekijken. Hierna fietsen  we terug noordwaards, richting Luang Prabang, hierover volgende keer meer.

Groeten van Agnes en Gilbert.