Van Dali naar Lijiang

Dag allemaal in het verre Belgie.

We zitten ondertussen al terug in Dali na ca 900km fietsen, maar het gebrek aan of problemen met de computers belette ons om vroeger de side bij te werken.

Dus eerst naar Lijiang, we vertrokken met 2 dagen vertraging wegens een 3 dagen durende regenbui waar niet in te fietsen viel. We hebben 2 parapluus gekocht, dat zegt al veel.

Bij de overzet van het Erhaimeer ging het al fout. We werden afgezet op een eiland midden op het meer i.p.v. de overkant en hadden een extra overzet met een kleine sloep nodig. Het zal wellicht niet het laatste misverstand zijn. Daarmee belanden we op het chineese platteland. De tegenstelling met de centra van grote steden en toeristische plaatsen is groot. De verbindingswegen zijn wel goed en zeer breed, de chinezen plannen groots, tot 4 rijstroken. Maar er ligt verschrikkelijk veel rommel op de weg, van zand tot rotsblokken en veel restanten van grondverschuivingen. Ook de boeren gebruiken deze wegen voor van alles. De wegen liggen meestal een stuk hoger dan de velden, zodat alle mogelijke vervoermiddelen op de weg staan, stootkarren, triporteurs, kleine tractors en vrachtwagens... Ook het vee ( geiten, schapen, runderen, paarden, ezels, varkens,waterbuffels en veel honden) loopt los over de velden en de weg. Het graan, rijst en mais, ligt op de weg te drogen. Het boeren gebeurd nog grotendeels zoals 50 tot 100 jaar geleden. Vele kleine perceeltjes omringt met dijken. Op de heuvels is er terrasbouw. De grond wordt meestal nog bewerkt met een kapper, geploegd wordt er met de waterbuffels, soms met en kleine motoculteur. Oogsten gebeurd met de sikkel en alles wordt op de rug op en af het land gedragen. De ponys en ezels worden enkel als lastdier gebruikt. Men teelt hier vooral rijst, mais, vele soorten chineese groenten, tabak, fruit en ook druiven. Men doet ook aan wijnbouw. Dorsen doet men met de hand of kleine dorsmachines.

Het uitzicht is wel prachtig. De veelkleurige veldjes in de valleien en op de hellingen zijn erg fotogeniek. De streek waar we doorfietsen is erg bergachtig, tot ruim 3000m hoog. Soms rijden we door steile gorges (canions) waar doorheen  wilde bergstromen hun weg zoeken. Onze langste klim tot nu toe was 30km lang, van 1350m (tegen de Jangtse,het is hier al een stroom tot200m breed) tot 2680m, die we grootendeels in de plassende regen gedaan hebben. Tot nu toe zit het weer tegen. Een Nederlandse gids die hier al 12 jaar woont, heeft dit nog nooit meegemaakt. Normaal is er nu een mild herfstweertje. Maar het weer zit in de ganse regio fout, veel overstromingen. Daar hebben we wel geen last van, maar door de steile bergwanden, weinig bescherming met netten en de erosie-gevoelige structuur van de grond komen er zeer veel aardverschuivingen voor. Bij regenweer rijdt men met een buldozer rond om ze op te ruimen. Meestal zijn het maar kleine, maar soms raakt gans de weg versperd. Vooral de rotsblokken die los komen zijn het gevaarlijkst.

De wegen zijn meestal goed, maar plots zijn er grote gaten in de weg of is de weg kapotgereden. Men moet steeds opletten. Er worden zeer veel nieuwe wegen aangelegd en er wordt aan de bestaande gewerkt. Dit zorgt voor veel hinder en omleidingen en die zijn meestal niet van de poes, daar hebben we al op gevloekt. Aan platte banden heeft het nog niet ontbroken. China lijkt wel een grote bouwwerf, huizen, flatgebouwen en wegenweken. Soms ziet men ineens een hele nieuwe stad voor zo`n 50000 mensen optrekken.

Het verkeer op de buiten verloopt nogal chaotisch, er rijden van alle soorten voertuigen, fietsen,triporteurs al of niet net motor, tuf-tufs, kleine tuffende vrachtwagens met een eencilinder-motor tot zeer lange zware 5- assige  vrachtwagens. Dit verkeer slalomt tussen de vele hindernissen, met een overdadig gebruik van de claxon.  Meestal zijn de rijstroken zeer breed. De kipwagens hebben enorme laadbaken die men zo vol laad dat ze regelmatig wat verliezen. Er rijden al behoorlijk wat luxewagen en 4x4 jeeps, meestal vrij grote. Veelal europese en chineese merken.

Op de buiten heeft de doorsnee chinees een lichte moto, 150cc, waar men soms met vieren opzit, dikwijls zijn ze zwaar beladen.

Wijzelf zijn ook een bezienswaardigheid voor de chinezen en we worden dikwijls gefotografeerd. Vele dorpjes liggen schilderachtig verspreid op de hellingen,maar als men er door fiets zijn ze verschikkelijk rommelig. De chinees leeft voor een groot stuk op straat. Vele boerenmarktjes in de dorpen, maar ook langs de weg. Eten, van alles maken en repareren, de was en de plas, alles gebeurd op de stoep. Iets in de vuinisbak gooien kent men niet. Maar op hun lichaam zijn ze wel heel proper.

Na 4 dagen fietsen zijn we in Lijiang aangekomen, deels met goed weer, deels met veel regen. Hier blijven we enkele dagen hangen, tot volgend schrijven.

Groetjes, Agnes en Gilbert