Van Gierle tot Dali in China

Dag allemaal in het verre Belgie.

Na een voorspoedige vliegreis zijn we zondag l.l. in Kunming in zuid China beland.                        
Kunming is de hoofdstad van de provincie Yunnan, ongeveer zo groot als Frankrijk. Kunming ziet er zeer modern uit, zeer brede lanen, hoge gebouwen, flikkerende lichtreklames s`nachts. De architecten en de planologen hebben hun gang  kunnen gaan. Deze flatgebouwen hebben allen een monumentale inkom, soms zelfs met griekse zuilen. Er bovenop staat meestal een kleine Eifeltoren in vele varianten.

Het verkeer lijkt op het eerste zicht nogal chaotisch, maar na enige tijd heb je het systeem door en valt het wel mee. Er wordt wel veel getoetert  en je moet durven, verkeerslichten worden maar deels gevolgd, zelfs als de politie er bij staat. Als voetganger of fietser zijn er enkele basisregels waar je best rekening mee houd. De auto heeft altijd voorrang, auto`s die rechts afslaan mogen altijd doorrijden ook door het rode licht. Al bij al viel het fietsen door de stad toch mee. Nu verloopt het verkeer nog vrij vlot omdat de lanen zo breed zijn. Om dit te bereiken heeft men veel oude gebouwen afgebroken en men is opnieuw begonnen. Er wordt nog veel gebouwd en nieuwe wegen aangelegd. Dikwijls werkt men s`nachts door. Wat opvalt is dat er al veel minder fietsers zijn ( ik vergelijk met 1994 toen ik ook in China was), wel zijn er zeer veel scooters, 95% rijd elektrisch, ze toeteren voordurend want men hoort ze niet aankomen. Zelfs op veel oude driewielige triporteurs heeft men een elektrische motor gezet. We vielen bijna achterover toen zo`n volgeladen triporteur ons bergop voorbijstak.

Het chineese eenkindbeleid valt duidelijk op in het straatbeeld, vele jonge koppels zijn met een kind op stap, meer ziet men zelden. Het centrum is heel proper, meemaals per dag rijden er bezemwagens rond en oude vrouwtjes bezemen voortdurend de stoepen. Het rochelen en spuigen heeft men in de grootstad reeds afgeleerd, maar in de stadsrand en op de buiten kent men er nog alles van.

Gaan eten is voor ons een avontuur. Daar komen veel gebaren, naar de buren wijzen, de vis kiezen in het aquarium e.d. aan te pas. En dan maar bang afwachten wat er op het bord komt. Soms staat er in het midden van de tafel een gasvuur, men zet daar een kom met een soort bouillon op en men moet zijn eten zelf koken.  Maar we hebben al zeer lekker gegeten

Ondertussen zijn we per bus van Kunming naar Dali, 300km westwaarts, gereden. Onderweg was het een bergachtig bos- en landbouwgebied. Vooral rijst, mais en groenten worden er geteelt. Bij de boeren heeft de tijd stilgestaan. Paarden, ezels, waterbuffels en kleine motoculteurs zijn hulpmidden, maar met een grote hak ploegt men de grond. Rijst oogst men met de sikkel. Vele kleine perceeltjes in terrasvorm en zeer veel mankracht. Maar het landschap oogt mooi.

Nu zitten we in Dali. Dit is een zeer oude ommuurde stad, de oude hoofdstad van Yunnan, en zeer goed gerestaureerd. Het is echt een mooie stad, een van de hoogtepunten van China met als gevolg enorm toeristisch, vooral bij de chinezen zelf, want die gaan ook al veel op vakantie.

Normaal hadden we vandaag (vrijdag) definitief willen starten met onze fietstocht richting Lijiang en Shangri-la, maar gisteren en vandaag regent het voortdurend, geen fietsweer. Daarom zijn we maar aan deze side begonnen.

Wegens computerproblemen, beschikbaarheid en chinees beeldscherm, heeft het wat langer geduurd voordat we ons eerste bericht konden afwerken. Vooral met de foto`s hebben we last, maar we leren bij. Ondertussen zitten we reeds in Lijiang.

Chineese groetjes van Agnes en Gilbert.