Van Hekou (grens) naar Hanoi

Dag allemaal vanuit Hanoi,

Op 11-11 willen we vanuit Hekou de chinees-vietnameese grens oversteken. Blijkt dat ons visum pas op 18-11 begint te lopen, we mogen simpelweg Vietnam nog niet in. Men moet ook op zoveel letten. Na wat geregel kunnen we op 12-11 wel de grens over. Op de grens is het een enorme drukte, vooral vietnamesen met een dagvergunning willen in China zaken doen.

Het eerste wat ons verrast, midden in Lao Cai staat warempel een kerk en horen we klokkengelui. Het gevolg van het franse regime voor 1953.

Deze trip kunnen we vergelijken met 500km door de Alpen fietsen. Regelmatig een col en tussenin een vallei met flink wat op en af. Naar Sapa, een bergstadje in het noord-oosten van Vietnam, is een flinke klim van ruim 30km met regelmatig hellingen van 8 a 10%. Het is werken, maar het weer en de omgeving zijn mooi, we rusten regelmatig, het lukt best. Er zijn minder auto`s in Vietnam, maar des te meer kleine moto`s, het vervoermiddel voor de gewone vietnamees. Alles wordt er op vervoerd, tot volwassen levende varkens.

Sapa is het toeristisch centrum in deze bergachtige uithoek van Vietnam. Er wonen diverse minderheden uit de omliggende landen, die zich hier in de loop van de tijd gevestigd hebben. Velen leven nog volgens hun aloude tradities. Vooral de vrouwen zijn prachtig gekleed. In Sapa zien we na vele dagen weer westerse toeristen. We maken een tweedaagse wandeltocht naar enkele minderheidsdorpen. De dorpen en de natuur zijn mooi, maar de levensstandaard is laag, vooral in de hooggelegen plaatsen.

Op 16-11 klimmen we verder naar de hoogste pas van Vietnam (2100m), meestal in de wolken en dus alle kleren aan. Eens uit de wolken bij het dalen wordt de temperatuur heerlijk maar belanden voor de rest van de dag in de wegenwerken. Veel stof en slechte weg dus.

De volgende fietsdag is een zware lange rit met vele steile ops en afs door een ruwe vallei met een weelderige tropische plantengroei. Op het einde moeten we door de bouwwerf van een grote stuwdam in aanbouw. Na veel ploeteren door zand en kiezel vinden we in de duister toch een hotel. s`Morgens begint het te regenen en werd alles een plakkerige brei. Nog nooit hing er zoveel slijk op onze fietsen en tassen. Eens op betere weg missen we, weer door toedoen van de werken, de goede richting en we besluiten om die dag de rest maar met de bus te doen. Twee dagen om niet snel te vergeten. Vanuit Tuan Giao hebben we de weg verder gezet met de fiets. Nu langs goede wegen en een mooie omgeving, genieten dus. Wel krijgen we nog  15 km lange steile klim ( 1300 hoogtemeters)voor de wielen.  Vooral de kinderen groeten ons met een hello en wuiven, zoals overal in Vietnam. s`Avond belanden we in Sonla, waar we 2 dagen blijven hangen. Sonla is een middelgroot stadje, we bezoeken er een oude franse gevangenis die nu als museum is ingericht en een grot. De grot zelf was niets bijzonders, maar om de weg er naartoe te vinden kregen we de hulp van een vijftiental scholieren  en ze speelden gids voor ons. Als jonge mensen de kans krijgen om hun engels een beetje te oefenen maken ze daar dankbaar gebruik van. Voor ons was het ook een belevenis. Dergelijke middelgrote steden  zijn ideaal als rustplaats. Ze zijn de overzien en er valt wat te bekijken en zijn autenthiek.

Vervolgens fietsen we in 4 dagen naar Hanoi. In Mai Chau blijven we nog een dag hangen. We slapen in een homestay in Ban Loc, bewoond door Thai. Dit prachtige dorpje ligt in een rustige zijvallei midden in de rijstvelden en heuvels met tropisch begroeiing, die we bewonderen tijdens een lange wandeling. We zien vele grote kleurrijke vlinders, ze voor de camera krijgen is wat anders.

Voor het binnenrijden van Hanoi, de hoofdstad met 7 miljoen inwoners, waren we een beetje bang. De laatste 20 km voor de stad waren zenuwslopend. De weg is smal en zit vol verkeer, van zware vrachtwagens tot een massa bromfietsen. Er loopt nog vee en honden los en regelmatig is er een markt die de helft van de straat inneemt. Lawaai, getoeter, stof, stank dus alle aandacht erbij houden. Eens de straten echter breed worden, 3 rijstroken, gaat alles veel vlotter. Doordat we hier al 2 maanden rondfietsen hebben we hun manier van rijden doorgrond. We slagen erin om tot het hart van de stad te fietsen, door een wanorde van fietsen, triporteurs, brommers en auto`s, en dit zonder noemenswaardige moeilijkheden.

In Vietnam heerst er, in tegenstelling met China, nog een serieuze personencultus rond Ho Chi Minh, de stichter van de communistische partij van Vietnam.

Overal prijken er foto`s  en standbeelden van hem en zijn er reuzegrote slogans opgehangen om het communistische paradijs te loven. Er hangen ook duizende rode vlaggen met ster op huizen, in de straten, op bouwwerven en alle mogelijke plaatsen. In Sonla werden we om 5u30 reeds wakker gemaakt door propaganda die uit de luidsprekers over de stad galmden.

Ook het eten is hier best lekker. Het groentenaanbod lijkt ons kleiner dan in China. Het vlees- en visaanbod is groter. Bovendien is hier lekker frans brood en gebak te koop.

We hebben nu ruim 2000km gefietst, bijna altijd door de bergen.Het was wel zwaar maar goed doenbaar. Alleen het slechte weer van de eerste weken, de vele wegenwerken en enkele ritten op drukke wegen waren spelbrekers. Daarom nemen we nu in Hanoi en Halongbay een weekje rust en luie vakantie. Daarover volgende keer meer.

Groeten vanuit Hanoi.